Het kan vlug gaan, erg vlug ... neem nu deze "Crazy" Joe Tritschler die in 1979 zijn eerste kreetjes slaakte, de muziek met de paplepel kreeg ingegoten, momenteel de kost verdient als adjunct professor of electrical engineering at the Wright State University, volop bezig is met het behalen van zijn doctoraat, op de podia stond van belangrijke festivals in Las Vegas, Seattle, Green Bay, regelmatig "on the road" is als lid van Deke Dickerson' begeleidingsband the Ecco - Fonics (onlangs nog op 11th Annual Rockabilly Rave in Camber Sands, England) en met "The King of Nerd - A - Billy" al aan zijn derde album toe is. Mocht je het hem enkele jaren geleden voorspeld hebben hij zou je gek verklaard hebben... nu weet hij het te relativeren ... "I'm very fortunate".

Hun debuutalbum "Chopped, Slammed, & Twangin'" werd hier bij Rootsville al eerder onder de loep genomen, het EP- the "Sweatin' Bullets over You" ('06) ontsnapte aan onze aandacht maar met de opvolger "The King of Nerd - A - Billy" weet Atom Records ons opnieuw te vinden. Een klein maar interessant label dat naast Crazy Joe ook nog ondermeer Nicky Kay & his Fabulous Kay - Tones, Jon Butcher, Barefoot Servants onder de vleugels heeft en momenteel erg druk bezig is met revelatie Amber Kay. Vooraanstaande bladen als Blue Suede News, Guitar Player en Country Standard Time waren het beu om Crazy Joe telkens te afficheren als King of ... anything eigenlijk en dus vond Deke Dickerson dat de tijd rijp was om zijn poulain voortaan als "The King of Nerd -A- Billy" door het leven laten te gaan. Joe Tritschler beschaamt dat vertrouwen uiteraard niet en heeft het gelukkig nooit in zijn hoofd gehaald om, zoals hij ooit verklaarde in een interview, zijn tien vingers in te leveren om te kunnen zingen als zijn idool Little Richard.

Want juist die kootjes heeft hij vooral nodig om dat lekker soundje uit zijn G & L gitaren te toveren. Of het nu een Johnny Horton cover betreft ("I Like My Chicken Fryin' Size"), een Sam Cooke ballad ("Nothing Can Change this Love"), een country weeper ("Cryin' My Eyes over You" met Dave Biller op pedal steel), een screamin' surf tune ("Pants on Fire 2007") of some smokin' hot instrumentals ("Remington Rock", "Flight of the Beverly Bumblebillies") of een croonertje ("You Never Cared For Me") ... je kan er niet om heen "My Guitar" is zijn handelsmerk en onderstreept dat nog eens duidelijk met beschaafde rockabilly deuntjes die een fifties sfeertje creëeren ("Wise to the Ways of a Woman", "Smack Dab in the Middle") waarbij de romantiek natuurlijk nooit ver weg is ... "I Knew that You'd Be the One"... de "Kansas City Baby" zal het graag in haar oortjes gefluisterd krijgen. (SWA)